01-03-22
Het symbool van IJsselmonde is terug. De bever! En wel op het Eiland van Brienenoord!
Boswachter Gerard Katoen had het snel door. “Dit is een blijvertje, want dat zie je aan de sleepsporen”, zegt hij enigszins trots. “Op het eiland liggen hier en daar omgeknaagde bomen. Hij is net begonnen aan een grote, dikke wilg. Dat kun je zien aan de kleur van het hout, dat is vers en wit. Hij knaagt de takken af, die hij meesleurt naar zijn burcht in aanbouw. Met een ondergrondse ingang, waar het water in en uitstroomt, met de getijden mee. ”
In Nederland was de bever al voor de Tweede Wereldoorlog uitgestorven. In de jaren tachtig zijn de bevers, een beschermd diersoort, in Oost-Limburg opnieuw uitgezet. Langzaamaan hebben ze hun weg weten te vinden richting Dordtse Biesbosch, Rhoonse Grienden en nu dus, zo’n kleine eeuw later, deze winter aangeland op het Eiland van Brienenoord.
Bevers zijn groot en sterk, met een dikke platte staart, een goed gebit en bovendien geweldige zwemmers. In de afgelopen jaren zijn wel vaker bevers naar het eiland komen aanzwemmen. Daar vonden de boswachters wel signalen van, maar ze bleven toch niet hangen. “Een verblijfplaats voor bevers moet aan de vier V’s voldoen.”, legt Katoen uit. “Veilig, Voedsel, Vocht en Voortplanting, blijkbaar heeft deze bever dat op het eiland gevonden, dat komt mogelijk ook door de renovatie. Aan de eerste drie V’s is voldaan, misschien heeft hij voortplantingsideeën. Om dat proces niet te verstoren, maken we niet bekend waar hij zijn burcht aan het bouwen is.” Een hele kolonie bevers verwacht Katoen niet. “Jonkies worden al snel door hun ouders verdreven en moeten op zoek naar een eigen plek. We zijn natuurlijk heel nieuwsgierig of die jonkies er gaan komen.”
Lachend eindigt Katoen zijn verhaal verwijzend naar de naam van het voormalig IJsselmondse wijkgebouw De Klimmende Bever. “Je kunt veel over bevers zeggen, maar klimmen kunnen ze echt niet.”
